این روزها دیگه باخودمم غریبه ام...
دیگه چهره ی خودمو نمیشناسم وقتی خودمو تو اینه میبینم حس میکنم دیگه اون دختر شاد و سرزنده ی قبلنا نیستم
حتی خودمم دیگه نمیشناسم
همه میگن چته؟چرا ناراحتی؟
ولی همه ی حرفاشون زودگذره تو همون لحظه پرسیده میشه و بعد فراموش میشه
نمیدونم الان که هستم انقدر زود فراموشم میکنن از این دنیا برم چی میشه...
واقعا چی میشه؟؟؟...
امروز در روز 97.04.09بدترین روز رو گذروندم...
چه سخته یه سری از حقایق زندگیت که حتی واسه خودت شرم اوره پیش کسی که
بهترین داداش دنیاست برملا بشه
خیلی سخته..
و سختر از اون اینه که پیشت کسی نباشه که دلداریت بده و باید همیشه خودت، خودتو دلداری بدی... :-((
و من خیلی خوشبختم که برملا شد و منو از این منجلاب داره بیرون میکشه
دلتنگ که بشی ادم دیگری میشی
عصبی تر،خشن تر،کلافه تر،تلخ تر و جالبتر اینجاست کاری به اطرافیانت نداری،همش رو نگه میداری و دقیقا سر همون کسی که
دلتگشی خالی میکنی...
گاهی تنها بودن بهتر است،باور کن بعضیا تنهاترت میکنن.... :-(
خدا هم خوب میدونست چیکار کنه زن و مرد عاشق هم بشن
بعضی وقتا بهتره ما ادما به اون چیزهایی حتی فکرشو نمیکیم
فکــــرکنیم...
:-|
اگه تمام آدمای دنیا مشکلاتشون رو باگفتن حرف دل خود به طرف مقابل میگفتند،برطرف میشد و تو دنیا بین ادمها هیچ کینه و
کدورتی وجود نداشت...
یه وقتایی تنها چیزی که میتونه ارومت کنه خوابـــــــــــه که میتونه ادمو از این دنیای پر ازغم و کثیف وارد دنیایی کنه که
انتخابش باخودته...
بیشتر ما ادمها دوست داریم خودمون باشیم و کسی به ما حالا با هرنوع رفتاری،نوع پوشش و... بد نگاه نکنه اما بعضی از ادمها جوری رفتار میکنند که نمیزارند خود واقعیمونو جلوه بدیم،بخصوص ادمهایی که خیلی دوسشون داریم و دوسمون دارند...چراکه انتظار دارند هرچی که اونا میگن باشیم و همین باعث میشه ادم از شخصیت اصلیش بیرون بیاد و تبدیل به ادمی بشه که خودش نیست و فقط تظاهر کنه به اینی که میگن راضی هست چرا که نمیخواد ناراحتیشونو ببینه،حتی با عذاب دادن خودش ...
پس سعی کنیم انتظار نسبت به همدیگر نداشته باشیم...
دلم میگیره از بعضی ادمها که همش باعث دلگیری بعضی ادما میشن
میشه یه روزی
یه نفر
یه جایی
یه زمانی
باعث دلگیری اون آدمها بشن؟؟؟؟؟
