اگه تمام آدمای دنیا مشکلاتشون رو باگفتن حرف دل خود به طرف مقابل میگفتند،برطرف میشد و تو دنیا بین ادمها هیچ کینه و
کدورتی وجود نداشت...
یه وقتایی تنها چیزی که میتونه ارومت کنه خوابـــــــــــه که میتونه ادمو از این دنیای پر ازغم و کثیف وارد دنیایی کنه که
انتخابش باخودته...
بیشتر ما ادمها دوست داریم خودمون باشیم و کسی به ما حالا با هرنوع رفتاری،نوع پوشش و... بد نگاه نکنه اما بعضی از ادمها جوری رفتار میکنند که نمیزارند خود واقعیمونو جلوه بدیم،بخصوص ادمهایی که خیلی دوسشون داریم و دوسمون دارند...چراکه انتظار دارند هرچی که اونا میگن باشیم و همین باعث میشه ادم از شخصیت اصلیش بیرون بیاد و تبدیل به ادمی بشه که خودش نیست و فقط تظاهر کنه به اینی که میگن راضی هست چرا که نمیخواد ناراحتیشونو ببینه،حتی با عذاب دادن خودش ...
پس سعی کنیم انتظار نسبت به همدیگر نداشته باشیم...
دلم میگیره از بعضی ادمها که همش باعث دلگیری بعضی ادما میشن
میشه یه روزی
یه نفر
یه جایی
یه زمانی
باعث دلگیری اون آدمها بشن؟؟؟؟؟
من شلواری دارم که خیلی دوسش دارم مدام میپوشمش جوری که همه فکرمیکنن همین یه دونه شلوار رو دارم
چند روزه که این شلوار رو میپوشم نسبت بهش حساسیت پیدا کردم مدام پاهامو میخارونم ...
امروز یهویی داشتم به این موضوع فکر میکردم و علتش چیه که نسبت به این شلوار حساس شدم یهو یه چیز به ذهنم اومد
اینکه رابطه ما ادمها هم
همینه زیادی به یه چیز وابسته باشیم و دوسش داشته باشیم یه حساسیت الکی سراغت میاد و کم کم از اون ادم یا اشیاء
کناره میگیری و سعی
میکنی طرفش نری یا استفاده نکنی
من درحال حاضر از اون شلوار بدم میاد...
ای کاش میتونستیم ساده زندگی کنیم،ساده بخندیم،به سادگی شادی کنیم و خیلی راحت از کنار غم ها
بگذریم،ساده ببخشیم،به همدیگر حق بدیم و نسبت به همدیگر مهربون باشیم و از هم نفرت ندلشته باشیم و اگه همه اینها رو
رعایت کنیم هم به خودمون آسیب نمیزنیم و هم واسه همیشه خوشبخت میمونیم...
