کاش..

کاش ادم ها قدر احساسات لحظاتمون رو میدونستن که بعدش یک عمر پشیمون نباشن

به یکی محبت میکنی و از همه چیز چشم پوشی میکنی و نمیدونم طرف مقابل چی فکرمیکنه 

که میبینه ازار مییبینی ولی بازم عادی تکرار میکنه ..

اون نمیدونه ولی نفر قبلی منو خوب میشناسه

نفر قبل تر هم خوب منو میشناسه

کاش دیر نشه..دلم نمیخواد دیر بشه و روزی برسه که جز نبودش به چیزی فکرکنم

من جز اون دسته ادماییم که مدام به کسایی که دوسشون دارم فرصت میدم و از یه روزی به بعد

که حسم به صفر مطلق رسید میزارم کنارشون ولی اونا شاید اون لحظه گرم باشن ولی یهو با نبودم شوکی

بهشون وارد میشه که قابل وصف نیست..

انقدر خودمو میشنسم که رابطم با ادمایی که دوسشون دارم چقدر سنگ تموم میزارم ولی بیرحمیشون رو میبینم و خوردم میکنن

هیچی نمیگم..میزارم خودشون چوب خط هاشونو پرکنند و توجیهی برای خطاهاشون نزارم..

دلم برای ادمایی که دوسشون دارم تنگ میشه ولی وقتی به کارایی که در حقم کردن فکرمیکنم پشیمون میشم

که مسیجی بدم..اونا اگه لیاقتمو داشتن میتونستن همون موقع نشون بدن