امید به زندگی...

 

آدمها بعداز هر شکست و هر پیروزی یه سری چیزایی رو یاد میگیرند،یه سری چیزا که درس عبرت براشون میشه...

خب مطمئنا هرکسی دلش میخواد تو هر مرحله ی زندگیش پیروز بشه و درس عبرت های خوبو از خودش و درس عبرت های

وحشتناکو از دیگران بگیره 

که این کمی خودخواهانه هست!!!ولی این خواسته در طول چرخه ی زندگی انشانها غیرممکن هست چون در کنار هر پیروزی

ای شکستی هم وجود داره!!!

بعضی ها هم که فقط به فکر خودشونن و مدام سعی دارند واسه پیروز شدن کسه دیگه رو بشکونند تا بقیه اون رو تشویق

کنند و اونم مثله خر بخاطر شکستن یکی دیگه و تلاشی که نکرد ذوق کنه و این کامبا ناعادلانه و احمقانه است و مطمئنا

کسی که یکی رو بخاطر موفق شدن خود،زمین بزنه،یه روزی،یه جایی سرش به سنگ میخوره و این براش درس عبرت

میشه!!!

و حتما هرکسی که یک شکستی میخوره یا مقصر خودشه یا دیگری،پس کسی تو هر شکست و پیروزیش یه باعث و بانی

داره...سعی کنیم از شکست هامون  درس عبرت بگیریم و از اون پلی برای پیروزی بسازیم...

نیازی نیست پلت زیادی محکم باشه،چراکه هرچی پل محکم تر باشه انگاری تاوان و حماقت های زیادی خرج این پل

کردیم،همین که بتونیم از روش رد بشیم و نیافتیم!کافیه...

گاهی وقتها هم نیازه از تاوان های بزرگ دیگران پلی برای رسیدن به موفقیت ها بسازیم چرا که تو این دنیا نیازی نیست همه

احمق باشن،چندتا احمق برای درس عبرت و تجربه نکردن چیز های وحشتناک کافیه...!

برای رسیدن به خیلی چیزها باید یه سری چیزهارو ازدست بدیم،شکست بخوریم و سختی بکشیم باید یاد بگیریم تا پیروز

بشیم...

ما آدمها عین ریشه ی درخت هستیم در ابتدای رشد نهالیم و ترس ازین داریم که مبادا چون کوچیک هستیم مارو از خاک در بیارند و نبینند،هرچی بزرگتر که میشیم یه سری شکست هارو تجربه میکنیم و ریشه ها از درون خشک میشن و نیاز به آب پیدا میکنن وقتی سیراب شدند مدام ریشه ها بیشتر و کلفت تر میشوند و تبدیل به یک درخت تنومند میشه...

سوال....

 

بزرگـــترین دل:؟؟؟

.

بزرگـــترین اشتباه:؟؟؟

.

بزرگـــترین گناه:؟؟؟

.

بزرگـــترین شکست:؟؟؟

 

به  نظرتون  چیه؟؟؟

ای کااش...

میدونی چیه...؟

گاهی وقتا آدم دلش میخواد آرزوهایی بکنه 

آرزوهایی که میدونه هیچ وقت برآورده نمیشه(ولی خب آرزو برجوانان عیب نیست!!!)

مثلااا...

ای کاش دختر نبودم...ای کاش تو خونواده ای هیچ درکی ندارند نبودم...ای کاش تو این دنیا نبودم..ای کاش  نبودممـــ...،ای

کاش تو این سن نبودم 

و  ای کاااش...

میدونی چی باعث میشه یک دختر همچین آرزوهایی بکنه؟؟

اینکه هنوز تو جامعه ی لعنتیه ما دخترو مثه یک برده میبینن،هنوز از یک دختر انتظارات بی جایی دارند،میگن:

دختر باید سر به زیر باشه،دختر باید خودشو جمع کنه که مبادا یک الدنگ سمتش بیاد و هوایی بشه،چون در اون صورت دختر

مقصره...

هیچ کس جز یک دختر نمیدونه دختر بودن یعنی چی...

فقط یک دختر میدونه دلش به یک چیز کوچیک بنده،خنده هاش،گریه هاش،قهرکردناش،غر زدناش،ناز کردناش و...

فقط یک دختر خوشحال میشه از نگرانی کسی واسه خودش چون میدونه دوسش داره و وای به حال روزی که بفهمه کسی نگرانش نیست،همه بیخیالش شدن و خودش موند و تنهای تنها...

فقط یک دختر میتونه یک دخترو درک کنه بابت اینکه نگران و تو دلش چه غوغاییست از آینده زندگیش،از حال زندگیش،از گذشته زندگیش...

فقط یک دختر تو تمام مراحل زندگیش ترس و دلهره داره، از همون ابتدای زندگیش، واسه اینکه سرکوفت نزننش درس

میخونه،تلاش میکنه،میتازه عین اسبب تا بلکه توجه کمی افرادو جلب کنه و خانواده پزشو بدن...اه اه متنفرم از این خانواده

ها...

فقط یک دختر میتونه تنهایی رو باتمام وجودش حس و لمس کنه...

بله تو دنیای دخترونه هرچی بگم بازم کم گفتم...

هیچ کس نمیتونه دخترارو که با چه سختی ای زندگی میکنن،حالا توهرشرایطی درک کنه...

و ای کاش میشد تو جامعه ی ما کمی به یک دختر بها بدن و انقد مردارو بالا بالاها نبرند و هر اتفاقی افتاد نزنن تو سر یک

دختر...

:-| ...

نمیدونم بعضی ها چه مرگشونه...

عینهو کنهه...هرچی نسبت بهشون بی تفاوتم،هرچی اونارو نادیده میگیرم بازم ول کن آدم نیستن...

وقتی کسی بهت کاری نداره ینی نباید بهش کاری داشته باشه... 

ینی سیک کن...

ینی هـرررییی...

شرافت یا شر و آفت؟؟....

 

 

آدم ها گاهی بین این دو کلمه میمونند،دوکلمه ای که فقط بایک حروف <واو> معنیه خوبشو ازدست میده و به یک کلمه ی زشت و وقیحانه تبدیل 

میشود...این روزها آدم ها بیشتر دنبال شروآفت اند تا شرافت،چیزی که هم خودشو میسوزونه هم آدمای اطرافشو...

گاهی وقتا هم میخواهند شرافته ازدست داده شونو بزور بدست بیارند نمیدونند نگه داشتنی از همون اول بوده 

زیادی رو یک چیز کیلید کردن شروآفتو بیشتر میکنه...

به راستی که این کلمه مثله بندی میمونه که ما از روی اون باید با دقت عبور کنیم که مبادا دچار لغزش بشیم که اگه پامون لیز بخوره و بنابر هر دلایلی 

بیوفتیم...

بووووووووووووووووووووووووووووووممممــــــــــ... چه شوَوَوَوَوَوَد....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

starting the windows...

 

 

 

 

  starting  the windowsچیزی که مغز ما هرروز هنگام بیدار شدن همانند کامپیوتر به just a moment نیاز داره و چه بد است 

  دوباره ویندوز بالا میاید

 و همان فولدر ها،همان خاطرات به مغز هجوم می آورندو میخواهند همه چیز را بهت یادآوری کنند،هشدار دهند.

 ای کاش بشه مغز هم همانند کامپیوترrestart ، delete کرد یا ویندوز عوض کرد... هرکاری که خاطرات پاک شه و قابل   

 ریکاوری  نباشه و برنگرده.

 خوبه که sleep وجود داره،اگه نبود که اون مغز داغ میکرد و میسوخت:)

 باتمام مغز درد بودنم دلم نمیخواهد shut down کنم...

 shut down یعنی مرگــــــــــــ ابدیــــــــ...

me be for you

قضیه این فیلم از جایی شروع میشه که یک مردی به نام ویلیام ترینر در دوسال پیش تو یک تصادف جاده ای صدمه ای به او وارد میشه و از گردن به پایین فلج میشه،حالا تو این فیلم یک دختری هم هست به نام لوئیز کلارک که تو یک شیرینی فروشی کیک درست میکرد و میفروخت و بعداز مدتی بنا بردلایلی صاحب مغازه اونو اخراج میکنه و حالا لوئیز دنبال کار میگرده،ویل چون نیاز به یک پرستار زن داشت مادرش تو مرکز کاریابی اگهی میزاره و لوئیز با راهنمایی های دوست پسرش به سایت مرکز کاریابی میره و از بین شغل هاپفاین شغل رو انتخاب میکنه چراکه هم به محل خونش نزدیکه و هم مبلغ قابل توجهی میدادند و لوئیز شانس خودشو محک میزنه و وارد خونه ویل میشه...

.

.

.

پ.ن1:خب این فیلم جزء بهترین فیلم هایی بود که من دیدم و حسابی تحت تاثیر این فیلم قرار گرفتم.این فیلم جدا از رابطه عاطفی و... همکاریه اعضای خانواده واقعا قابل تحسینه،دختری که بخاطر شغل ازدست رفته اش بسیار ناراحت بوده و برای تامین بخش کوچکی از خانواده یا خود سریع به دنبال کار میره و جالب اینجاست که کاری ک انجام میدهند چه برای خانواده و چه برای اطرافیانشون مهم نیست،مهم اون پولی که در میارند از راه سالم ،و مبلغی که میگیرند هست،و متاسفانه تو ایران خانوم ها به دلیل اینکه امنیت ندارند نمیتونند هرشغلیو انتخاب کنند و این خیلی ناراحت کنندست...

 

پ.ن2:خب این خیلی خوبه که آدم ها کسی رو داشته باشند که راهنماییشون کنند.لوئیز دوست پسری داشت که به او مرکز کاریابی رو معرفی کرد و به او کمک کرد که خودشو نبازه با لبخند دنبال کاری بگرده که مطمئنا پیدا میشه...

چه خوبه که ماها هم یه دوستی(حالا چه ازنوع پسر و چه از نوع دختر ولی با روابط خوب و سالم)داشته باشیم که تو برخی مسائل،مسائلی که خانواده از جمله پدر و مادر اونجوری که باید با موضوع برخورد کنند،نمیتونند ،داشته باشیم...

 

 

 

پ.ن3:لوئیز هیچ توانایی ای در باب فلج چهار اندام نداشت و سعی داشت که میتونه یاد بگیره و واقعا اراده قویش تحسین برانگیزه و اون تنها کسی بود که تونست ویل رو کنترل کنه و کنارش بمونه...هرکسی که اراده قوی،دانش و اجتماعی باشه مسلما تو هرکاری موفقه...

 

پ.ن4:آرزوی لوئیز این بود که تو مدوفشن باشه و لوئیز باتوجه به اینکه دختر خونگرم،اهل گپ زدن بوده و به دیگران کمک های بسیاری می کرده میتونست آینده خوبی داشته باشه و(باتوجه به ارادش)به هرچی برسه.لوئیز تونست باکمک پرستار مرد ویل به تمام چیز هایی که باید میدونست دست پیداکنه و تلاش کرد تا یک پرستار نمونه ای بشه...

ادمها با نشستن و آکبند گذاشتن مغزشون نمیتونند به خواسته هاشون برسند باید تلاش کنند راه های سخت رو طی کنند تا به راه هموار برسند...

 

 

 

پ.ن5:ویل با تمام داشته هایی که داشت بازم به اهدای عضو و رفتن از این دنیا فکر میکرد،شاید ویل میتونست به زندگی کردن در کنار لوئیز فکر کنه و راحت ترباقضیه فلج بودنش کنار بیادامابقول لوئیز: 

اگر ویل هم همانند لوئیز فکر میکرد حتما کنارهم خوشبخت میشدند...

در آخر کار ویل واقعا عالی بود که تونست لوئیز رو آروم کنه و اونو جایی بفرسته که آرزوی لوئیز کلارک بوده است...

 

این فیلم به من یاد داده که محکم باشم،اراده قوی داشته باشم،به دیگران کمک کنم و عاشق واقعی باشم و بمونم،عاشق هرچیزی که منو به جاهای خوب خوب میبره...:)

کورسوی امید برای ...

این روز ها بدن نمیه جانم را کشان کشان میبرم به سمتی که شاید کورسوی امیدی برای نجات خودم از این دنیا،اطرافیانم و تمام

ادم ها پیدا کنم

اما هرچی میگردم دنبال این نور پیدا نمیشه هیچ، روز به روز هوای اطرافم کمتر میشه و خفگی ای بیشتری بهم دست میده

سخته هیچ مهری از بهترین ادمات که توقع خیلی ای داری نبینی جز سرزنش و کتک

خیلی سخته بهترین ادمات بدترین زخم ها،دردهارو به جای صداقت و تک رویی بهت هدیه بدن