امید به زندگی...
آدمها بعداز هر شکست و هر پیروزی یه سری چیزایی رو یاد میگیرند،یه سری چیزا که درس عبرت براشون میشه...
خب مطمئنا هرکسی دلش میخواد تو هر مرحله ی زندگیش پیروز بشه و درس عبرت های خوبو از خودش و درس عبرت های
وحشتناکو از دیگران بگیره
که این کمی خودخواهانه هست!!!ولی این خواسته در طول چرخه ی زندگی انشانها غیرممکن هست چون در کنار هر پیروزی
ای شکستی هم وجود داره!!!
بعضی ها هم که فقط به فکر خودشونن و مدام سعی دارند واسه پیروز شدن کسه دیگه رو بشکونند تا بقیه اون رو تشویق
کنند و اونم مثله خر بخاطر شکستن یکی دیگه و تلاشی که نکرد ذوق کنه و این کامبا ناعادلانه و احمقانه است و مطمئنا
کسی که یکی رو بخاطر موفق شدن خود،زمین بزنه،یه روزی،یه جایی سرش به سنگ میخوره و این براش درس عبرت
میشه!!!
و حتما هرکسی که یک شکستی میخوره یا مقصر خودشه یا دیگری،پس کسی تو هر شکست و پیروزیش یه باعث و بانی
داره...سعی کنیم از شکست هامون درس عبرت بگیریم و از اون پلی برای پیروزی بسازیم...
نیازی نیست پلت زیادی محکم باشه،چراکه هرچی پل محکم تر باشه انگاری تاوان و حماقت های زیادی خرج این پل
کردیم،همین که بتونیم از روش رد بشیم و نیافتیم!کافیه...
گاهی وقتها هم نیازه از تاوان های بزرگ دیگران پلی برای رسیدن به موفقیت ها بسازیم چرا که تو این دنیا نیازی نیست همه
احمق باشن،چندتا احمق برای درس عبرت و تجربه نکردن چیز های وحشتناک کافیه...!
برای رسیدن به خیلی چیزها باید یه سری چیزهارو ازدست بدیم،شکست بخوریم و سختی بکشیم باید یاد بگیریم تا پیروز
بشیم...
ما آدمها عین ریشه ی درخت هستیم در ابتدای رشد نهالیم و ترس ازین داریم که مبادا چون کوچیک هستیم مارو از خاک در بیارند و نبینند،هرچی بزرگتر که میشیم یه سری شکست هارو تجربه میکنیم و ریشه ها از درون خشک میشن و نیاز به آب پیدا میکنن وقتی سیراب شدند مدام ریشه ها بیشتر و کلفت تر میشوند و تبدیل به یک درخت تنومند میشه...
