چه روز هایی که نگذشت
چه روز هایی که با غم و اندوه نگذشت ..
چه روز هایی که دلم غم داشت
غم که میگم یعنی غم واقعی نه الکی .. جیگرم میسوخت از رفتار خانواده
از گریه های شبانه تو رتخوابم .. از تجاوزی که بهم شده بود
شاید هیچوقت انقدر مستقیم نگفته بودم اما امروز گفتم
درد ها منو ساختند .. این دردهایی که کشیدم رو با تمام تلخی هاش دوست دارم ..
هیچکس نمیدونه که چه به روزم اومد .. شاید میگفتم و حرفام رو میشنیدند اما حسشون نکردند
نچشیدند پس درکمم نکردند .. تو جایگاه من نبودند و هنوزم نیستند..
دختر شادی بودم و بی دلیل از ته دل سرکلاس هام میخندیدم و معلم بهم گوشزد میکرد که نخند
خنده هامو ازم گرفتند و یک دختر جسور ازمن این دردها درست کرده ..
زخم زبون میزنم به هرکسی که اذیتم کنه.. چه دلیلی داره همش دلم بشکنه؟
آخ که چقدر دلم برای بازیگوشیام تنگ شده .. نمیگم الانم رو دوست ندارم .. نه
عاشق الانمم . من دختر محکمی شدم از هرلحاظ
میدونم که موفق میشم ..مخصوصا تو زمینه کاریم .. من به خودم امید دارم اما لعنت به نرخ و بالا پایین شدن ها
که نمیزارند من تا فردا فکرام رو بکنم و تصمیم رو بگیرم .. قصد داشتم دوربین بخرم که بااین تورم فکرنکنم بشه
چون پول زیادی ندارم متاسفانه و دختر خودساخته ای هستم و از بابام نمیگیرم و نمیخوام بعدش منتی باشه
خلاصه سرتون رو درد نیارم که سرمن بایاداوری اینا درد اومد ..
اما یادش بخیر..دغدغم چه چیزهایی بود که الان میگم یعنی لیلا واقعا دغدغت چقد مسخره بود
اخه اون دغدغه ها ساختارش رو خانوادم بنا میکردند و من زجرش رو میکشیدم ..
هعی خدا .. خداکنه روزهای بهتر بیان
اوضاع کرونا هم بهتر بشه که خیلی خوب میشه .. ببینیم خدا چی میخواد
