تابستون کسل کننده...
امروز ازاون روزای حوصله سربر بوده و مدرسه ام که خیلی وقته تموم شده و کنکورمو هم که دادم و بیکار تو
خونه ام..همون روزی که کنکور دادم،شبش رفتم خونه خواهرم و وقتی فرداش اومدم خونه
روزازنو و روزی ازنو...پووف..نمیدونم واقعا چه گیری افتادم و چه کنم...
دلم میخواد به یه کلاسی برم،اما به هرچیزی که علاقه دارم اون دوتا موجود عجییب و غریبب
به علایقم،علاقه ندارند و نمیزارند که برم..تواین مدت خیلی پیگیر اموزش برنامه نویسی بودم
اما بعداز تحقیق و مطالعه فهمیدم خونه باید آروم آروم باشه تا بتونم با آرامش کامل کارم رو انجام بدم و چیزی
که در خونه ی ما وجود نداره همین هست...
بهشونم میگم عاقا منو یک کلاسی بفرستید اینا علایق منه بعد تو علایقم کلاس طراحی و خیاطی رو هم قرار دادم
و متاسفانه فقط همین دوتارو قبول کردند..اونا میدونند از چی بدم و ازچی خوشم میاد براهمین میدونن چیو انتخاب
کنن اما بقول داداش میثم از بین بدوبدتر،بد رو انتخاب کنی خیلی بهتره و راست هم میگه..!!
چون توخونه باشم واقعاا از نظر روحی صدمه ی جدی ای میبینم که باعث افسردگیم میشه و نمیشه زندگیم
اینطور پیش بره..چراکه من به کلاس مشاوره و پیش روانشناس میرم و نمیخوام تمام زحمات
و تلاش های من و دکترم به هدر بره..ترجیح میدم بیرون از خون هباشم و حالمو کوک کنم..
وقتی ازشون دورم حالم بهتره و وقتی پیششونم یه کارایی میکنن،یه حرفایی میزنن که اعصابمو بهم میریزند...
خداکنه به یک کلاس هرچند ناچیز و مزخرفم که شده برم..
